Apabila orang berfikir tentang pengurusan sisa pepejal, mereka mungkin mengaitkannya dengan sampah yang dibuang di tapak pelupusan atau dibakar. Walaupun aktiviti sedemikian terdiri daripada bahagian penting dalam proses ini, pelbagai elemen terlibat dalam penciptaan sistem pengurusan sisa pepejal bersepadu yang optimum (ISWM). Sebagai contoh, teknik rawatan bertindak untuk mengurangkan jumlah dan ketoksikan sisa pepejal. Langkah -langkah ini boleh mengubahnya menjadi bentuk yang lebih mudah untuk pelupusan. Kaedah rawatan dan pelupusan sisa dipilih dan digunakan berdasarkan bentuk, komposisi, dan kuantiti bahan sisa.
Berikut adalah kaedah sisa dan kaedah pelupusan sisa utama:
Rawatan terma
Rawatan sisa haba merujuk kepada proses yang menggunakan haba untuk merawat bahan sisa. Berikut adalah beberapa teknik rawatan sisa haba yang paling biasa digunakan:
Pembakaran adalah salah satu rawatan sisa yang paling biasa. Pendekatan ini melibatkan pembakaran bahan sisa di hadapan oksigen. Kaedah rawatan terma ini biasanya digunakan sebagai cara memulihkan tenaga untuk elektrik atau pemanasan. Pendekatan ini mempunyai beberapa kelebihan. Ia dengan cepat mengurangkan jumlah sisa, mengurangkan kos pengangkutan dan mengurangkan pelepasan gas rumah hijau yang berbahaya.
Pengegasan dan pirolisis adalah dua kaedah yang sama, kedua -duanya menguraikan bahan sisa organik dengan mendedahkan sisa kepada jumlah oksigen yang rendah dan suhu yang sangat tinggi. Pyrolysis sama sekali tidak ada oksigen manakala gasifikasi membolehkan jumlah oksigen yang sangat rendah dalam proses. Pengegasan lebih berfaedah kerana ia membolehkan proses pembakaran untuk memulihkan tenaga tanpa menyebabkan pencemaran udara.
Pembakaran terbuka adalah rawatan sisa terma warisan yang berbahaya. Insinerator yang digunakan dalam proses sedemikian tidak mempunyai peranti kawalan pencemaran. Mereka melepaskan bahan seperti hexachlorobenzene, dioksin, karbon monoksida, bahan partikulat, sebatian organik yang tidak menentu, sebatian aromatik polycyclic, dan abu. Malangnya, kaedah ini masih diamalkan oleh banyak pihak berkuasa tempatan di peringkat antarabangsa, kerana ia menawarkan penyelesaian yang murah untuk sisa pepejal.
Membuang dan tapak pelupusan
Tapak pelupusan sanitari menyediakan penyelesaian pelupusan sisa yang paling biasa digunakan. Tapak pelupusan ini dikehendaki untuk menghapuskan atau mengurangkan risiko bahaya kesihatan alam sekitar atau awam akibat pelupusan sisa. Laman -laman ini terletak di mana ciri -ciri tanah berfungsi sebagai penampan semula jadi antara alam sekitar dan tapak pelupusan. Sebagai contoh, kawasan pelupusan boleh terdiri daripada tanah liat yang agak tahan terhadap sisa berbahaya atau dicirikan oleh ketiadaan badan air permukaan atau jadual air yang rendah, menghalang risiko pencemaran air. Penggunaan tapak pelupusan sanitari membentangkan risiko kesihatan dan alam sekitar yang paling sedikit, tetapi kos penubuhan tapak pelupusan tersebut adalah lebih tinggi daripada kaedah pelupusan sisa lain.
Dumps terkawal lebih kurang sama dengan tapak pelupusan sanitari. Pembuangan ini mematuhi banyak keperluan untuk menjadi tapak pelupusan sanitari tetapi mungkin kekurangan satu atau dua. Dumps tersebut mungkin mempunyai kapasiti yang dirancang dengan baik tetapi tiada perancangan sel. Mungkin ada pengurusan gas tidak atau sebahagian, penyimpanan rekod asas, atau perlindungan biasa.
Tapak pelupusan bioreaktor adalah hasil penyelidikan teknologi baru -baru ini. Tapak pelupusan ini menggunakan proses mikrobiologi unggul untuk mempercepatkan penguraian sisa. Ciri kawalan adalah penambahan cecair berterusan untuk mengekalkan kelembapan optimum untuk pencernaan mikrob. Cecair ditambah dengan mengedarkan semula pelindung pelupusan sampah. Apabila jumlah larutan larut tidak mencukupi, sisa cecair seperti enapcemar kumbahan digunakan.
Bioremediation
Bioremediation menggunakan mikroorganisma untuk memecah dan mengeluarkan bahan pencemar dari tanah atau air yang tercemar. Ia sering digunakan untuk merawat tumpahan minyak, air kumbahan perindustrian, dan bentuk pencemaran lain. Biasa untuk tapak yang tercemar dan jenis sisa berbahaya.
Pengkomposan adalah satu lagi kaedah pelupusan sisa atau rawatan yang paling kerap digunakan yang merupakan penguraian aerobik terkawal bahan sisa organik dengan tindakan invertebrata kecil dan mikroorganisma. Teknik pengkomposan yang paling biasa termasuk pengkomposan statik, kompos vermin, pengkomposan Windrow dan kompos dalam kapal.
Pencernaan anaerobik juga menggunakan proses biologi untuk menguraikan bahan organik. Walau bagaimanapun, pencernaan anaerobik menggunakan persekitaran oksigen dan bebas bakteria untuk menguraikan bahan sisa di mana pengkomposan mesti mempunyai udara untuk membolehkan pertumbuhan mikrob.
Adalah penting untuk mempertimbangkan ciri -ciri khusus sisa, peraturan alam sekitar, dan keadaan tempatan apabila memilih kaedah sisa dan kaedah pelupusan yang sesuai. Sistem pengurusan sisa bersepadu yang menggabungkan pelbagai kaedah sering digunakan untuk menangani pelbagai aliran sisa dengan berkesan. Di samping itu, kesedaran awam dan penyertaan dalam pengurangan sisa dan usaha kitar semula memainkan peranan penting dalam pengurusan sisa lestari.
Masa Post: Dec-20-2023