Apabila orang berfikir tentang pengurusan sisa pepejal, mereka mungkin mengaitkannya dengan sampah yang dibuang di tapak pelupusan sampah atau dibakar. Walaupun aktiviti sedemikian merangkumi bahagian penting dalam proses, pelbagai elemen terlibat dalam penciptaan sistem pengurusan sisa pepejal bersepadu (ISWM) yang optimum. Contohnya, teknik rawatan bertindak mengurangkan isipadu dan ketoksikan sisa pepejal. Langkah-langkah ini boleh mengubahnya menjadi bentuk yang lebih mudah untuk dilupuskan. Kaedah rawatan dan pelupusan sisa dipilih dan digunakan berdasarkan bentuk, komposisi, dan kuantiti bahan buangan.
Berikut ialah kaedah rawatan dan pelupusan sisa utama:
Rawatan Terma
Rawatan sisa haba merujuk kepada proses yang menggunakan haba untuk merawat bahan buangan. Berikut ialah beberapa teknik rawatan sisa haba yang paling biasa digunakan:
Pembakaran adalah salah satu rawatan sisa yang paling biasa. Pendekatan ini melibatkan pembakaran bahan buangan dengan kehadiran oksigen. Kaedah rawatan haba ini biasanya digunakan sebagai cara memulihkan tenaga untuk elektrik atau pemanasan. Pendekatan ini mempunyai beberapa kelebihan. Ia dengan cepat mengurangkan jumlah sisa, mengurangkan kos pengangkutan dan mengurangkan pelepasan gas rumah hijau yang berbahaya.
Pengegasan dan Pirolisis adalah dua kaedah yang serupa, kedua-duanya menguraikan bahan buangan organik dengan mendedahkan sisa kepada jumlah oksigen yang rendah dan suhu yang sangat tinggi. Pirolisis sama sekali tidak menggunakan oksigen manakala pengegasan membenarkan jumlah oksigen yang sangat rendah dalam proses. Pengegasan adalah lebih berfaedah kerana ia membolehkan proses pembakaran memulihkan tenaga tanpa menyebabkan pencemaran udara.
Pembakaran Terbuka ialah rawatan sisa haba warisan yang memudaratkan alam sekitar. Insinerator yang digunakan dalam proses tersebut tidak mempunyai alat kawalan pencemaran. Mereka membebaskan bahan seperti heksachlorobenzene, dioksin, karbon monoksida, bahan zarah, sebatian organik meruap, sebatian aromatik polisiklik, dan abu. Malangnya, kaedah ini masih diamalkan oleh banyak pihak berkuasa tempatan di peringkat antarabangsa, kerana ia menawarkan penyelesaian yang murah untuk sisa pepejal.
Tempat pembuangan sampah dan Tapak pelupusan sampah
Tapak pelupusan sanitari menyediakan penyelesaian pelupusan sisa yang paling biasa digunakan. Tapak pelupusan sampah ini dikehendaki untuk menghapuskan atau mengurangkan risiko bahaya alam sekitar atau kesihatan awam akibat pembuangan sisa. Tapak ini terletak di mana ciri tanah berfungsi sebagai penampan semula jadi antara alam sekitar dan tapak pelupusan. Sebagai contoh, kawasan tapak pelupusan boleh terdiri daripada tanah liat yang agak tahan terhadap sisa berbahaya atau dicirikan oleh ketiadaan badan air permukaan atau paras air yang rendah, menghalang risiko pencemaran air. Penggunaan tapak pelupusan sanitari memberikan paling sedikit risiko kesihatan dan alam sekitar, tetapi kos untuk membina tapak pelupusan tersebut secara perbandingan lebih tinggi daripada kaedah pelupusan sisa lain.
Tempat pembuangan sampah terkawal lebih kurang sama dengan tapak pelupusan sampah sanitari. Tempat pembuangan sampah ini mematuhi banyak keperluan untuk menjadi tapak pelupusan sanitari tetapi mungkin kekurangan satu atau dua. Tempat pembuangan sedemikian mungkin mempunyai kapasiti yang dirancang dengan baik tetapi tiada perancangan sel. Mungkin tiada atau sebahagian pengurusan gas, penyimpanan rekod asas atau perlindungan biasa.
Tapak pelupusan bioreaktor adalah hasil penyelidikan teknologi terkini. Tempat pelupusan sampah ini menggunakan proses mikrobiologi yang unggul untuk mempercepatkan penguraian sisa. Ciri pengawalan ialah penambahan cecair berterusan untuk mengekalkan kelembapan optimum untuk pencernaan mikrob. Cecair ditambah dengan mengedarkan semula bahan larut resapan. Apabila jumlah larut lesap tidak mencukupi, sisa cecair seperti enap cemar kumbahan digunakan.
Bioremediasi
Bioremediasi menggunakan mikroorganisma untuk memecahkan dan membuang bahan pencemar daripada tanah atau air yang tercemar. Ia sering digunakan untuk merawat tumpahan minyak, air sisa industri dan bentuk pencemaran lain. Biasa untuk tapak tercemar dan jenis sisa berbahaya tertentu.
Pengkomposan adalah satu lagi kaedah pelupusan atau rawatan sisa yang paling kerap digunakan iaitu penguraian aerobik terkawal bahan sisa organik oleh tindakan invertebrata kecil dan mikroorganisma. Teknik pengkomposan yang paling biasa termasuk pengkomposan cerucuk statik, pengkomposan kutu, pengkomposan windrow dan pengkomposan dalam kapal.
Pencernaan Anaerobik juga menggunakan proses biologi untuk mengurai bahan organik. Pencernaan Anaerobik, bagaimanapun, menggunakan persekitaran bebas oksigen dan bakteria untuk mengurai bahan buangan di mana pengkomposan mesti mempunyai udara untuk membolehkan pertumbuhan mikrob.
Adalah penting untuk mempertimbangkan ciri khusus sisa, peraturan alam sekitar dan keadaan setempat apabila memilih kaedah rawatan dan pelupusan sisa yang sesuai. Sistem pengurusan sisa bersepadu yang menggabungkan pelbagai kaedah sering digunakan untuk menangani aliran sisa yang pelbagai dengan berkesan. Selain itu, kesedaran awam dan penyertaan dalam usaha pengurangan dan kitar semula sisa memainkan peranan penting dalam pengurusan sisa yang mampan.
Masa siaran: Dis-20-2023